Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
kol-koslu — sif. Kol kos olan, kol kos basmış. Kol koslu dərə (cığır). – Mərkəzdən uzaq . . kol koslu, ilan çayanlı bir düzdə Güllücə kəndi bina olunmuşdur. S. S. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kol-kosluq — is. Kol kos basmış yer; kolluq. Qayanın dibi yaman kol kosluq idi. «Koroğlu». Kəhər ağzını palçıqlı cığırdan kol kosluğa saldı. M. İ.. Hər tərəf ağaclıq və kol kosluqla örtülü idi. S. Vəliyev … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
koš — kòš interj. K, kõš; B kuzia (arklį šaukiant): Kòš kòš kòš, kuzia kuzia! – kažin kas šaukia krūmuos arklį Slm. Kòš kòš kòš abrako! OG463. Koš koš koš, raudeli! Vkš. Paleido arklius prūdan gert ir kap pašaukė koš koš koš, tep ir parlėkė… … Dictionary of the Lithuanian Language
əcəmə — ə. kol kos basmış, bataqlıqlaşmış sahə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əncum — ə. «nəcm» c. t. ot, kol, kol kos … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
avad — (Göyçay) quru kol kos … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çipə — (Yardımlı) kol kos. – Bi az çipə yığ, ot <od> qəliyəg … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çökür — I (Gədəbəy) biçilmiş ot və ya taxılın yerdə qalan gövdə hissəsi. – Əyğımı atan kimi bir çökür düz barmağımın arasın yardı II (İmişli) kol kos yarası. – Quzunun ə:ğında çökür var … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
selinti — (Balakən, Borçalı, Cəbrayıl, Gəncə, Hamamlı, Qafan, Qarakilsə, Qazax, Masallı, Meğri, Mingəçevir, Şəmkir, Ucar, Zəngilan, Zərdab) selin və ya suyun yığıb gətirdiyi şeylər (ağac, kötük, kol kos, zirzibil və s.). – Selinti ojaxda yanmaz (Qazax); –… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şel — I (Cəlilabad, Əli Bayramlı, Kürdəmir, Lənkəran) 1. qol budaq ◊ Şel atmax (Cəlilabad, Lənkəran) – qol budaq atmaq. – Həyətimizdə boranı tağları şel atıb (Lənkəran); – Çiyələg tez şel atey (Cəlilabad); 2. kol kos. – Kürün qırağına getmişdim, suyun… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
